هم آسمان به شوق حـریمت پیاده است            هم چشم بی‌قرار زمین، سمت جاده است

جان داده است این دل همچون کویر را            این اشک‌ها که در غم تو بی‌اراده است

ای نبض جان ما شده در هر طپش حسین            این قـلب بی‌ولای تو بی‌اسـتـفـاده است

مـن خـانـه‌زاد ایـل و تـبـار شـمـا شـدم            سـرمـایـه‌ام مـحـبت این خـانـواده است

دیگر کـسی شـبـیـه تو پـیـدا نـمی‌شـود            همچون حسین، مادر گـیتی نزاده است

وقتی که فاطمه است خـریدار اشک‌ها            مردن برای نم‌نم این غم، چه ساده است

شهد وصال جای خودش، تحت قبه‌ات            طعم دعا برای فـرج، فـوق‌العاده است

ذکر فرج زیاد بخـوانـید؛ چون ظهـور            در ایـستـگـاه سبـز دعـا ایـسـتاده است